„Ego lifting“ odnosi się do niewłaściwego podejścia do treningu siłowego, w którym nacisk kładziony jest nie na prawidłowe wykonanie i techniczną precyzję, ale raczej na podnoszenie imponujących ciężarów. Służy to zaspokojeniu własnego ego. W świecie fitness „ego lifting“ jest uważany za ryzykowny, ponieważ może prowadzić do kontuzji. Ćwiczący często zaniedbują prawidłową formę i wykorzystują impet, pęd lub niekontrolowane ruchy do przenoszenia większych ciężarów, co zwiększa obciążenie stawów i mięśni.
Negatywne połączenie nadmiernego ciężaru i braku kontroli może powodować długotrwałe uszkodzenia. Z drugiej strony skuteczna i bezpieczna praktyka treningowa kładzie nacisk na kontrolowane wykonanie, progresję i rozwój siły w oparciu o solidną technikę, aby uniknąć obrażeń i osiągnąć długoterminowy postęp. Poniższy artykuł zawiera kompleksową definicję i krytyczną ocenę terminu „ego lifting“.
Definicja terminu „ego lifting“
Termin „ego lifting“ pochodzi z języka angielskiego i składa się ze słów „ego“ (oznaczającego „ego“) i „lifting“ (oznaczającego „podnosić“ lub „podnosić ciężary“). W połączeniu „ego lifting“ można zatem z grubsza przetłumaczyć jako „podnoszenie ciężarów tylko dla ego“.
Odnosi się to do faktu, że „ego lifterzy“ nie trenują dla rzeczywistego efektu treningowego, ale po to, by zaimponować innym (z jak największymi ciężarami). Często odbywa się to jednak kosztem jakości wykonywanych ćwiczeń (a tym samym treningu). „Ego lifterzy“ wybierają obciążenia, które są zdecydowanie zbyt duże dla ich treningu i nie mogą być przenoszone w sposób czysty technicznie. Co więcej, często stosowane są bezsensowne ćwiczenia.
Ego lifting“ to powszechne zjawisko, zwłaszcza w centrach fitness, które można zaobserwować zawsze wtedy, gdy początkujący trenerzy są „pozostawieni sami sobie“. Wybierają wtedy niewłaściwe ćwiczenia i nieodpowiednie obciążenia – często głównie po to, by „zyskać szacunek na siłowni“ i być podziwianym przez innych za rzekomo szybkie postępy treningowe (które tak naprawdę postępami nie są!).
Skąd wziął się termin „ego lifting“?
Termin „ego lifting“ ma swoje korzenie na scenie fitness i treningu siłowego i jest ściśle związany z rozwojem mediów społecznościowych i kultury fitness. W ostatnich latach, zwłaszcza wraz z pojawieniem się platform takich jak Instagram i YouTube, przedstawianie imponujących osiągnięć fizycznych stało się coraz bardziej popularne. Doprowadziło to do większego skupienia się na imponujących ilościach wagi i spektakularnych ćwiczeniach.
Termin „ego lifting“ został ukuty w celu opisania praktyki, w której entuzjaści fitnessu często rezygnują z odpowiedniej techniki i bezpieczeństwa w celu stworzenia imponujących filmów lub zdjęć do mediów społecznościowych. Nie jest jednak możliwe ustalenie dokładnej daty powstania terminu „ego lifting“. Sam termin podkreśla, że własne ego i chęć podziwu są stawiane ponad rozsądkiem i zdrowotnymi aspektami treningu.
Jak działa „ego lifting“?
„Podnoszenie ego“ odnosi się do zjawiska, w którym sportowcy siłowi podnoszą ciężary większe niż pozwalają na to ich rzeczywiste możliwości, aby zaimponować innym. Często odbywa się to kosztem prawidłowego wykonywania ćwiczeń i wiąże się z poważnym ryzykiem kontuzji. Chęć zaprezentowania imponujących wyników w mediach społecznościowych prowadzi do priorytetowego traktowania spektakularnych momentów, a nie zrównoważonego i bezpiecznego podejścia do treningu. Ego lifting może prowadzić do nadwyrężenia mięśni, urazów ścięgien i stawów oraz zagrażać długoterminowemu zdrowiu. Zaleca się zapewnienie prawidłowej formy i odpowiedniego obciążenia podczas treningu siłowego, aby uniknąć kontuzji.
W jakich kontekstach „ego lifting“ jest stosowany wszędzie?
Niebezpieczny i niezrównoważony „ego lifting“ można dziś znaleźć w szczególności w następujących kontekstach:
- w sportach siłowych, kulturystyce i podnoszeniu ciężarów
- na platformach mediów społecznościowych
- w codziennym języku mówionym
W poniższych podrozdziałach omówimy bardziej szczegółowo wyżej wymienione obszary, w których termin „ego lifting“ jest często wymieniany lub spotykany.
Sporty siłowe, kulturystyka i podnoszenie ciężarów
W kontekście sportów siłowych, kulturystyki i podnoszenia ciężarów, „ego lifting“ odnosi się do tendencji do podnoszenia nadmiernych ciężarów w celu osiągnięcia imponujących wyników. Sportowcy mogą mieć tendencję do przekraczania swoich granic, aby wyróżnić się podczas zawodów lub treningu. Może to prowadzić do kontuzji i jest sprzeczne z prozdrowotnym podejściem do treningu siłowego.
Platformy mediów społecznościowych
Ego lifting jest szczególnie rozpowszechniony w społeczności fitness w mediach społecznościowych. Dzieląc się imponującymi, ale potencjalnie niebezpiecznymi wyczynami, sportowcy starają się zaprezentować siebie i swoje umiejętności fitness. Ta presja może prowadzić do niebezpiecznych zachowań i kontuzji, ponieważ media społecznościowe często wyznaczają nierealistyczne standardy.
Język codzienny
W codziennym języku „ego lifting“ jest często używany do opisania nadmiernego przechwalania się lub przechwałek, które nie są oparte na rzeczywistych umiejętnościach. Termin „ego lifting“ jest używany, gdy ktoś próbuje sprawiać przesadne wrażenie o sobie w różnych sytuacjach, nie tylko w sporcie.
Społeczna kategoryzacja „ego lifting“
„Podnoszenie ego“ można skategoryzować społecznie w szerszym kontekście współczesnego kultu sprawności fizycznej, który często charakteryzuje się dążeniem do doskonałości i autoprezentacji. W społeczeństwie, które często koncentruje się na wyglądzie zewnętrznym i wynikach, pewne cechy charakteru, takie jak silna potrzeba uznania lub chęć wyróżnienia się na tle innych, mogą znacznie zwiększyć ryzyko ego liftingu. Fiksacja na punkcie widocznych wyników i społecznego potwierdzenia może prowadzić ludzi do przekraczania własnych granic w celu zaprezentowania imponującego wizerunku.
Krytyczne spojrzenie na „ego lifting“
Podnoszenie ego wiąże się ze znacznym ryzykiem i często jest postrzegane krytycznie. Przekraczanie osobistych granic w celu zabłyśnięcia przed innymi znacznie zwiększa ryzyko obrażeń. Pogoń za zewnętrznym uznaniem może prowadzić do braku samoświadomości, co w dłuższej perspektywie może negatywnie wpływać na postępy w treningu. Istnieje również ryzyko nadmiernej presji i stresu w celu utrzymania własnego sukcesu. Zdrowsza, zrównoważona filozofia treningowa oparta na rozwoju osobistym i dobrym samopoczuciu jest często uważana przez ekspertów za bardziej skuteczną i satysfakcjonującą w dłuższej perspektywie.
Wnioski na temat „ego lifting“ i podobnych terminów
Podsumowując, „ego lifting“ można opisać jako niepokojący trend fitness, w którym sportowcy siłowi chcą zaimponować innym ludziom, przenosząc ekstremalne obciążenia. Obciążenia te są jednak często przenoszone niepoprawnie technicznie lub stosowane są bezsensowne ćwiczenia, które niosą ze sobą wysokie ryzyko kontuzji i nie zapewniają trwałego efektu treningowego.
Oprócz terminu „ego lifting“, w tym kontekście pojawiają się również terminy „przerost formy nad funkcją“ i „bro-science“. W przypadku „formy nad funkcją“ nacisk kładziony jest na wygląd zewnętrzny i trening estetyczny, podczas gdy sprawność funkcjonalna jest zaniedbywana. „Bro-science“ odnosi się do nienaukowych metod treningowych, które często opierają się na ustnych tradycjach lub mitach.