Het gebruik van mobiele apparaten en sociale media is tegenwoordig bijna de norm geworden. Mensen maken foto’s van zichzelf en plaatsen deze op hun sociale-mediaprofielen. Dit is echter niet altijd veilig – vooral wanneer gevoelige inhoud (bijvoorbeeld van de eigen kinderen) wordt gedeeld op sociale media. Dit staat bekend als „sharenting“. Dit is een soms zorgwekkende trend waarbij ouders foto’s maken van hun kinderen en deze vervolgens uploaden op het internet.
Op deze manier kan gevoelige inhoud al de verkeerde mensen bereiken – zo kunnen de eigen kinderen het doelwit worden van zedendelinquenten en worden blootgesteld aan onnodig gevaar. Sharenting“ is nog een relatief jong fenomeen, maar er is al veel kritiek op gekomen. Het volgende artikel is daarom bedoeld om informatie te geven over „sharenting“ en de gevolgen ervan. Daarnaast wordt er gewezen op typische gebruiksgebieden van de term „sharenting“.
Definitie van „sharenting“
Sharenting“ is een verzonnen woord dat afkomstig is uit de Anglo-Amerikaanse wereld. Het is samengesteld uit de twee woorden „delen“ en „ouderschap“. Samen kan „sharenting“ dus ruwweg vertaald worden als „delen met zorg“.
Deze, toegegeven, nogal onbegrijpelijke vertaling betekent dat ouders vaak foto’s van hun kinderen maken en deze vervolgens willekeurig op het internet verspreiden. Dus in plaats van hen alleen te beschermen (d.w.z. „to parent“), maken en delen ze ook foto’s van hen (d.w.z. „to share“).
De verspreiding van foto’s op het internet dient vaak individueel plezier, maar is vaak ook bedoeld om sociale banden te creëren met gelijkgestemden (bijvoorbeeld met andere ouders). Vaak zijn het echter niet zulke gelijkgestemden die zich ontpoppen als de belangrijkste consumenten van de beelden. En dit is precies waar het gevaar van „sharenting“ schuilt, of beter gezegd waarom „sharenting“ zo sterk bekritiseerd wordt.
Oorsprong en betekenis van „sharenting“
Sharenting“ is een recent ontdekt fenomeen waarvan de naam waarschijnlijk afkomstig is uit de VS. De term ontwikkelde zich als een kunstmatig woord uit de twee woorden „delen“ en „ouder zijn“ en verwijst onmiskenbaar naar de wilde fotogekte van jonge ouders die vaak erg actief zijn op sociale media. „Sharenting“ beschrijft daarom typisch mensen die een grote affiniteit hebben met sociale netwerken en een zekere behoefte aan erkenning – dit gaat vaak verder dan hun eigen persoon. In deze context wordt het kind gezien als een verlengstuk van het zelf en wordt het dienovereenkomstig tentoongesteld op sociale media – met mogelijk sterke negatieve gevolgen voor het kind. Eenmaal geplaatste afbeeldingen verspreiden zich snel en kunnen meestal niet meer worden verwijderd (zie het gezegde: „Het net vergeet nooit!“).
Gebruik van „sharenting“
De term „sharenting“ wordt tegenwoordig vrij vaak gebruikt. De volgende gebieden zijn de afgelopen maanden echter het meest gebruikt:
- Sociale mediaplatforms
- Sociale psychologie
- Alledaags taalgebruik
In de volgende subparagrafen worden de bovengenoemde belangrijkste gebruiksgebieden van „sharenting“ in meer detail besproken.
Sociale mediaplatforms
„Sharenting“ vindt voornamelijk plaats op sociale mediaplatforms. Vooral de platforms Facebook, Instagram en TikTok zijn hiervoor populair, waarop privé en soms zeer gevoelige inhoud wordt gedeeld. Vaak gaat het om babyfoto’s of onthullende foto’s van baby’s, die vervolgens in verkeerde handen kunnen vallen. „Sharenting“ bevindt zich in Duitsland in een absoluut grijs gebied, omdat het zich niet houdt aan de strikte richtlijnen van de DSGVO – baby’s of jonge kinderen kan immers niet om toestemming worden gevraagd dat hun inhoud op sociale netwerken mag worden gedeeld. Juist op deze platforms werd het fenomeen „sharenting“ voor het eerst ontdekt, voordat het geleidelijk oversloeg naar andere gebieden van het leven.
Sociale psychologie
Nadat „sharenting“ bekend werd op sociale media, begon ook de sociale psychologie zich met dit onderwerp bezig te houden. Zij zien „sharenting“ als een zorgwekkende trend en classificeren het onderwerp als zeer controversieel. Hoewel het schattig is om foto’s van de eigen kinderen te posten, moeten ouders zich in ieder geval ook zorgen maken over het welzijn van hun kleintjes. Sociale psychologie associeert „sharenting“ met een behoefte aan erkenning en zelfs licht narcisme – het welzijn van de ander wordt immers opgeofferd voor het eigen prestige.
Alledaagse taal
Ondertussen is „sharenting“ ook doorgedrongen tot de spreektaal van alledag. Het heeft zich dan ook gevestigd als een vaste term in het Duitse taalgebruik en beschrijft meestal jonge ouders die erg actief zijn op sociale media en de neiging hebben om daar foto’s of video’s van hun eigen kinderen te uploaden. „Sharenting“ ouders worden soms sterk bekritiseerd in Duitsland. Niet in de laatste plaats hebben beroemdheden zoals Oliver Pocher het debat over de negatieve gevolgen van „sharenting“ aangewakkerd.
Sociale classificatie van „sharenting“
Hoewel de term „sharenting“ steeds wijder verbreid raakt, is het een uitdrukking die vooral door jongere generaties wordt begrepen of gebruikt. De belangrijkste doelgroep van „sharenting“ bestaat daarom meestal uit mensen tussen de 18 en 40 jaar oud – en dus mensen die typisch zelf ouders zijn of zullen worden. Oudere mensen begrijpen „sharenting“ vaak niet. In dit geval is er ook een gebrek aan verwijzing naar de benodigde technologie – in dit geval sociale media.
Kritische kijk op „sharenting“
In dit land wordt „sharenting“ zwaar bekritiseerd en als een uiterst zorgwekkende trend beschouwd. Dit komt omdat het ongecontroleerd delen van gevoelige foto’s van de eigen kinderen op sociale media aanzienlijke risico’s met zich meebrengt (zoals pedofilie). De privacy van kinderen kan worden geschonden en ze worden onnodig blootgesteld aan potentiële gevaren. Het fenomeen „sharenting“ is de afgelopen jaren intensief besproken en bekritiseerd. De sociale psychologie wijst ook op een buitensporige behoefte aan erkenning en narcistische benaderingen van „sharenting“. „Sharenting“ heeft zijn weg gevonden naar het alledaagse taalgebruik en polariseert de samenleving, waarbij prominente stemmen de negatieve effecten benadrukken.
Conclusie over „sharenting“ en vermelding van vergelijkbare termen
Samengevat kan „sharenting“ worden omschreven als een nieuwe trend op sociale media, waarbij vooral jonge ouders foto’s of video’s van hun kinderen uploaden op sociale netwerken. Dit is niet in overeenstemming met het DSGVO en kan ook niet als veilig worden geclassificeerd, omdat de foto’s en video’s zich snel op het net kunnen verspreiden en onnodige risico’s en gevaren tot gevolg kunnen hebben.
Naast „sharenting“ zijn er ook de termen „parental oversharing“ en „digital kidnapping“. Terwijl „parental oversharing“ de overdreven vorm van „sharenting“ is waarbij een buitensporige hoeveelheid inhoud wordt gedeeld, gebeurt „digital kidnapping“ vaak zelfs ondanks dat de kinderen ontkennen dat er foto’s of video’s van hen worden gepubliceerd.