„Simülakr“ kelimesi felsefe ve dinler alanında kullanılan oldukça eski bir terimdir ve kişiler ya da şeyler arasındaki bir imgeyi ya da bağlantıyı temsil eder. Bu bağlamda „simülakr“ genellikle etkisi gerçeklikten neredeyse ayırt edilemeyen bir kopya ya da benzer bir temsili ifade eder. Son derece doğru olan bu taklit daha sonra kendine ait bir gerçeklik yaratır ve bu da gerçekmiş gibi algılanır. Dolayısıyla bu terim, gerçekliği nasıl anladığımıza ve imgelerin, sembollerin ya da temsillerin algılarımızı nasıl etkilediğine dair soruları gündeme getirmektedir. Aynı zamanda, şeylerin orijinal gerçeklikten bağımsız olarak var olan kendi „gerçekliklerini“ yaratabilecek şekilde nasıl temsil edilebildikleri ile ilgilidir.
„Simülakr“ kavramının ardındaki kavram kendi içinde oldukça çok yönlüdür ve anlaşılması çok kolay değildir, bu nedenle aşağıdaki makale „simülakr“ teriminin tanımı, kelime kökeni, anlamı ve kullanımı hakkında iyi bir genel bakış sağlayacaktır.
„Simülakr“ kelimesinin kelime tanımı
„Simülakr“ kelimesi Latince kökenlidir ve eşanlamlı olarak „simülakr“ olarak da yazılır. Başka bir özne veya nesneye çok benzeyen veya en azından onunla ilişkili olan mevcut veya hayali bir özne veya nesneyi ifade eder. Terim Latince „simulo“ (tercüme: „benzerlik“ o „ayna görüntüsü) kelimesinden türetilmiştir. „Simul“ (tercüme: „eşit) aynılık anlamına gelirken, „acrum“ (çevrildi: „nesne“ o „yapı) orijinaline çok benzeyen bir konu veya nesneyi tanımlar.
„Simulakrum“ terimi hem olumlu hem de olumsuz çağrışımlara sahip olabilir. Bununla birlikte, genellikle gerçekte temsil etmediği orijinalliğin aldatıcı görünümü ile eş tutulmaktadır. Bununla birlikte, „simülakr“ aynı zamanda „simülasyon“ olarak adlandırılan yapay şeylerin veya varlıkların yaratılabildiği üretken bir fantezi kavramı olarak da kabul edilir. Birçok bilim insanının görüşüne göre, „simülakr“ kavramı, doğanın ve evrimin bilgi ve çeşitliliğinden yararlanmak için uygarlığımızın önemli bir aracı olarak kabul edilmektedir.
„Simülakr“ kelimesinin kökeni ve anlamı
„Simülakr“ kavramı antik çağlara kadar uzanmaktadır. Bu kavramın kökeni felsefi düşüncelere dayanmaktadır. Bu terim daha sonra Jean Baudrillard tarafından kullanılmış ve Baudrillard „simülakr „ı gerçekliğin sembolik temsile dönüşmesi ve bunun sonucunda algımızın değişmesi olarak geliştirmiştir. Günümüz bağlamında „simülakr“ basitçe bir kişi ya da nesnenin imajını, taklidini ya da esinlenmesini temsil etmektedir.
„Simülakr“ Teriminin Kullanımı
„Simülakr“ terimi günümüzde çeşitli bağlamlarda kullanılmaktadır. Bununla birlikte, doğası gereği biraz arkaik olan ve günlük konuşma dilinde daha az kullanılma eğiliminde olan oldukça nadir, üst düzey bir terimdir. „Simülakr „ın kullanıldığı en önemli alanlar arasında aşağıdakiler yer almaktadır:
- dini bağlam
- sanat & kültür
- felsefe
Aşağıdaki alt bölümler, okuyucuya „simülakr“ teriminin yukarıdaki bağlamlarda ne ölçüde ve neden kullanıldığına dair bir fikir vermeyi amaçlamaktadır.
Dini Bağlam
Dini bağlamda „simülakr“ genellikle „kutsal imgeler“, „idoller“ veya „seraplar“ ile eşanlamlı olarak kullanılır. Burada, sadece maddi temsiller olsalar da, manevi dünyayla bağlantı kurmayı amaçlayan sembolik temsiller olarak ikonalar veya ritüeller fikri önem kazanmaktadır. Bu nedenle „simülakr“ olumsuz olarak değerlendirilir ve hatta bazı dinlerde yasaklanır, daha doğrusu yasadışı ilan edilir. Her ne kadar „Simülakr“ terimi burada daha ziyade eşanlamlı olarak kullanılsa da, örneğin „idoller“ gibi daha nadiren kullanılmaktadır.
Sanat ve Kültür
Sanat ve kültür alanında „simülakr“ öncelikle gerçeğe çok yakın büstler, resimler veya plastik formlar şeklindeki sanat eserlerini ifade eder. Dolayısıyla burada „simülakr“ yine olumlu bir terimi temsil etmektedir. Zira sanat eserleri, gerçeklikten soyutlanırken anlam ve duyguları aktaran yaratıcı simülasyonlar olarak hizmet edebilir. Özellikle sanat ve kültürde bu süreç arzu edilir ve buna göre takdir edilir.
Felsefe
Felsefi bağlamda „simülakr“ terimi, öncelikle „simülakr „da otantik bir gerçeklikten simülasyonların üstünlük kazandığı bir dünyaya doğru artan bir kayma gören Baudrillard’ın çalışmalarına atıfta bulunur. Günümüzde medya, reklamcılık ve özellikle modern teknolojiler, algıyı (genellikle olumsuz yönde) etkileyen ve yeni bir „hipergerçeklik“ düzeyi yaratan simüle edilmiş gerçekliklerin yaratıcıları olarak görülmektedir.
„Simülakr „ın sosyal sınıflandırması
Toplumsal olarak „Simülakr“ terimi daha ziyade eğitimli burjuvaziye atfedilebilir (ve çoğunlukla onlar tarafından anlaşılır). „Simülakr“ burada oldukça özel bir alanda (din, sanat ve kültürün yanı sıra felsefe) eşanlamlı bir terimi temsil eder ve sadece birkaç kişi gerçekten derinlemesine temas eder. Dolayısıyla, „Simülakr“ da çoğu insan tarafından anlaşılmamaktadır. Bu terim, olsa olsa, hayatları boyunca bir yerlerde tesadüfen karşılaşmış olan yaşlı insanlar tarafından bilinir.
„Simülakr „a Yöneltilen Eleştiriler
Eleştirmenler „simülakr“da her şeyden önce modası geçmiş bir kavram, daha doğrusu topluma dair kötümser bir bakış açısı görüyor. İddiaya göre, gerçekliğin yerini giderek yapay simülasyonlar alacak ve bu da yaratıcının performansını itibarsızlaştıracaktır. Böyle bir eleştiri, „simülakr „ın insan deneyiminin karmaşıklığını ihmal edeceğinden ve bireysel algının gücünü azaltacağından korkan Baudrillard tarafından da dile getirilmektedir. Ayrıca, „Simülakrlar“ çok yüzeysel olmakla ve insan etkileşimlerinin ve anlamlarının derinliğiyle ilgilenmemekle eleştirilmektedir. „Simülakr „ın yanı sıra, her şeyden önce özgünlüğün teşvik edilmesi ve daha fazla değer verilmesi gerektiği belirtiliyor.
„Simülakr“ ve benzer terimlerin adlandırılması üzerine sonuç
Sonuç olarak „simülakr“, özneler veya nesneler açısından gerçekliğin bir temsilidir. Ancak bunlar gerçeğe o kadar yakındır ki orijinalinden ayırt edilemezler. Eleştirmenler „Simülakr „ı düşük kalitenin yanı sıra yaratıcılıktan yoksun olmakla da suçlamaktadır. Bu nedenle, dinde „simülakr“ olumsuz bir şey olarak görülme eğilimindedir – sanat ve kültürde olduğu kadar felsefede de görüşler daha tarafsız veya daha olumlu olma eğilimindedir. Bununla birlikte, terim kendi içinde çoğu insan için daha az tanıdıktır.
Benzer terimler örneğin „hipergerçeklik“ ve „simülasyon „dur. „Hipergerçeklik“ gerçekliği aşan ve bu nedenle saf kurgu olan bir gerçekliği tanımlarken, „simülasyon“ yalnızca orijinal gerçekliğin bir görüntüsüdür. „Hipergerçeklik“ ile örneğin bilgisayar oyunlarında ve bilimsel soyutlamalarda karşılaşırız. Öte yandan „simülasyon“ uçuş simülatörlerinde.