De Regenboogbrug is een brug die uit vele kleuren bestaat. Dieren gaan er overheen als ze voor altijd hun ogen sluiten. Aan het einde van deze regenboog ligt een land van weelderige groene weiden, gladde heuvels en veel zonneschijn. Huisdieren hebben hier altijd te eten en het is er altijd mooi lenteweer. Er wordt ook gezegd dat oude of zieke dieren hier beter kunnen worden en een fijne tijd kunnen doorbrengen met de andere dieren.
Dit is de Regenboogbrug
Er bestaan veel verschillende versies en verhalen over de Regenboogbrug. Deze hebben de vorm van een roman of gedicht. De inhoud van deze vele verschillende versies is echter altijd hetzelfde. Het gaat namelijk over de ziel van een dood dier die na zijn dood aankomt op een plek die Regenboogbrug heet. Er is eten en water zonder einde en ook het weer is altijd mooi zonder te heet te zijn. Er zijn daar ook veel andere dieren om mee te spelen.
Ook oude of zieke dieren worden hier weer helemaal gezond. Zelfs verwondingen of afgehakte ledematen genezen hier. Op deze plek blijven de dieren tot hun eigen verzorgers sterven. Mensen komen dan na hun eigen dood naar hun dieren, zodat ze samen deze brug kunnen oversteken. Er wordt gezegd dat dieren en mensen bij de Regenboogbrug na lange tijd worden herenigd, maar dat ze nooit geestelijk gescheiden zijn geweest.
De legende over de Regenboogbrug
Volgens de legende begint er hier en nu een regenboogbrug in de lucht. Hij schittert in alle kleuren. Het geliefde huisdier betreedt dit gebied na zijn dood en komt aan op een prachtige plek – het paradijs voor huisdieren. Daar vindt het huisdier alles wat het nodig heeft en de optimale omgeving, of het nu weiden, valleien, velden of bossen zijn. Hier kunnen ze zorgeloos stoeien met alle andere dieren. Er is genoeg zon en eten voor iedereen. Hier voelen de beste vrienden van de mens zich veilig. Alle dieren die de aarde ziek of verminkt verlieten, worden hier weer gezond en sterk.
Net zoals mensen zich de beste dagen met hun vrienden herinneren. Er is maar één klein ding dat de dieren missen: hun geliefde mensen, die ze op aarde moesten achterlaten. De legende vertelt dat alle dieren samen aan het spelen zijn, totdat een van hen plotseling stopt en pauzeert. Zijn blik gaat de verte in. Het lichaam van het dier begint hevig te schudden en ook zijn ogen worden glanzend. Plotseling stijgt het dier op en zweeft over het gras naar zijn lang verloren gewaande mens, die het dan weer ontmoet. Mens en dier worden dan herenigd en niets en niemand kan de twee nog scheiden. Samen gaan ze dan over de zogenaamde Regenboogbrug.
Geschiedenis / Oorsprong van de Regenboogbrug
De ophef over de Regenboogbrug is al enige tijd geleden ontstaan. Sommige bronnen geven aan dat de oorsprong in 1980 in de Verenigde Staten ligt. Sindsdien hebben echter verschillende mensen zichzelf uitgeroepen tot de auteur van dit verhaal. Auteurs als William N. Britton, Paul C. Dahm of Wallae Sife worden echter beschouwd als de bedenkers van deze gedichten of romans. In het Duits is de versie van Norbert van Tiggelen bekend.
Maar in februari 2023 kon de werkelijke auteur van de regenboogbrug worden achterhaald. Dit werd gemeld door het tijdschrift „National Geographic“. Volgens dit tijdschrift werd de geschiedenis opgeschreven door een Schotse vrouw met de naam Edna Clyne-Rekhy in het jaar 1959, toen deze 19 jaar oud was. De aanleiding was de dood van haar geliefde hond, een Labrador retriever. De Schotse vrouw werd ontdekt toen een kunsthistoricus genaamd Paul Koudounaris op zoek ging naar de auteur. Paul Koudounaris houdt zich al lange tijd bezig met cultureel antropologische verhalen. Hij publiceerde ook enkele manuscripten en foto’s die duidelijk bewijzen dat de Schotse dit verhaal op papier had gezet.
Scot hield haar verhaal lange tijd voor zichzelf. Veel van haar collega’s hadden geprobeerd haar aan te moedigen dit verhaal te publiceren. Ze weigerde echter heftig om dit te doen. Ze deelde alleen een paar exemplaren uit aan haar vrienden. Het verhaal van de Regenboogbrug verspreidde zich zo wijd in de Verenigde Staten in de jaren 1990 dat het verhaal plotseling een legende werd. Honderden miljoenen lezers genoten van deze prachtig geschreven tekst. Niemand kende echter de auteur. Het was dan ook niet verwonderlijk dat veel dierenmortels of verschillende rouwbegeleiders zichzelf in het licht stelden als de bedenkers van dit verhaal.
Wat maakt de Regenboogbrug zo populair?
Jarenlang hebben mensen zich afgevraagd hoe het concept van de regenboogbrug zo succesvol kon worden. Een zinvolle reden kan zijn oorsprong hebben in de christelijke traditie. In deze theologie hebben dieren geen ziel en kunnen daarom niet naar de hemel gaan. Dit zou kunnen verklaren waarom deze dieren in het hiernamaals blijven bestaan bij de Regenboogbrug. In de Verenigde Staten, die bijzonder christelijk zijn, geloven veel mensen dit.
Andere beweringen verwijzen weer naar een Noordse mythologie. Hier wordt de regenboogbrug ook wel „Bifröst“ genoemd. Er wordt gezegd dat het negen werelden verbindt. Een andere afleiding zou ook uit de Bijbel kunnen komen en verwijzen naar de ark en Noach. Volgens dit verhaal zou de regenboog dan het einde van de zondvloed betekenen en zouden alle dieren de ark kunnen verlaten.
Paul Koudounaris had de schrijfster zelf geïnterviewd. Ze zegt dat ze niet erg spiritueel is opgegroeid. Toen haar hond stierf, was dat niet haar eerste ervaring met de dood. Vier jaar eerder had ze haar vader al verloren. Ze voelde toen eerst woede en realiseerde zich later dat je bij leven eigenlijk een goede positie op aarde hebt. En dit gevoel overviel haar weer toen ze dit beroemde verhaal over huisdieren schreef. We kunnen tenminste één keer stellen dat de gedachte dat het overleden, geliefde dier op een goed beschermde plek verblijft tot je het weer terugziet, een heel geruststellend idee is voor eigenaren van huisdieren.