Tęczowy Most to most, który składa się z wielu kolorów. Przechodzą przez niego zwierzęta, gdy na zawsze zamykają oczy. Na końcu tej tęczy znajduje się kraina bujnych zielonych łąk, gładkich wzgórz i mnóstwa słońca. Zwierzęta domowe zawsze mają tu co jeść i panuje tu stała, piękna wiosenna pogoda. Mówi się również, że stare lub chore zwierzęta mogą tu wyzdrowieć i spędzić miło czas z innymi zwierzętami.
To jest Tęczowy Most
Wokół Tęczowego Mostu istnieje wiele różnych wersji i historii. Są one w formie powieści lub wierszy. Jednak treść tych wielu różnych wersji jest zawsze taka sama. Mianowicie chodzi o to, że dusza martwego zwierzęcia po śmierci przybywa do miejsca zwanego Tęczowym Mostem. Jest tam jedzenie i woda bez końca, a pogoda jest zawsze ładna, ale nie za gorąca. Jest tam również wiele innych zwierząt, z którymi można się bawić.
Również stare lub chore zwierzęta odzyskują zdrowie w tym miejscu. Nawet urazy lub odcięte kończyny goją się tutaj. W tym miejscu zwierzęta pozostają aż do śmierci swoich opiekunów. Ludzie przychodzą do swoich zwierząt po ich śmierci, aby mogli razem przejść przez ten most. Mówi się, że zwierzęta i ludzie łączą się na Tęczowym Moście po długim czasie, ale nigdy nie zostali duchowo rozdzieleni.
Legenda o Tęczowym Moście
Według legendy tęczowy most zaczyna się na niebie tu i teraz. Świeci we wszystkich kolorach. Ukochany zwierzak wchodzi na to terytorium po śmierci i dociera do pięknego miejsca – raju dla zwierząt domowych. Tam zwierzak znajdzie wszystko, czego potrzebuje, a także optymalne środowisko, czy to łąki, doliny, pola czy lasy. Tutaj mogą beztrosko bawić się ze wszystkimi innymi zwierzętami. Jest tam mnóstwo słońca i jedzenia dla wszystkich. To tutaj najlepsi przyjaciele człowieka czują się bezpiecznie. Wszystkie zwierzęta, które opuściły ziemię chore lub okaleczone, tutaj stają się zdrowe i silne.
Tak jak ludzie wspominają najlepsze dni ze swoimi przyjaciółmi. Jest tylko jedna mała rzecz, za którą zwierzęta tęsknią – ich ukochani ludzie, których musiały zostawić na Ziemi. Legenda mówi, że wszystkie zwierzęta bawią się razem, aż nagle jedno z nich zatrzymuje się. Spogląda w dal. Ciało zwierzęcia zaczyna się gwałtownie trząść, a jego oczy również stają się błyszczące. Nagle zwierzę startuje i unosi się nad trawami do swojego dawno zaginionego człowieka, którego następnie spotyka. Człowiek i zwierzę ponownie się łączą i nic ani nikt nie może ich ponownie rozdzielić. Razem przechodzą przez tak zwany Tęczowy Most.
Historia / pochodzenie Tęczowego Mostu
Zamieszanie wokół Tęczowego Mostu powstało jakiś czas temu. Niektóre źródła wskazują, że powstał on w 1980 roku w Stanach Zjednoczonych. Jednak od tego czasu kilka osób ogłosiło się autorami tej historii. Za twórców tych wierszy lub powieści uważa się jednak takich autorów jak William N. Britton, Paul C. Dahm czy Wallae Sife. W języku niemieckim znana jest wersja Norberta van Tiggelena.
Jednak w lutym 2023 roku rzeczywisty autor tęczowego mostu mógł zostać zidentyfikowany. Poinformował o tym magazyn „National Geographic“. Według niego historia została spisana przez Szkotkę o nazwisku Edna Clyne-Rekhy w 1959 roku, kiedy ta miała 19 lat. Okazją była śmierć jej ukochanego psa, labradora retrievera. Szkotka została odkryta, gdy historyk sztuki o nazwisku Paul Koudounaris wyruszył na trop autorki. Paul Koudounaris od dawna zajmuje się antropologią kulturową. Opublikował również kilka rękopisów i zdjęć, które wyraźnie dowodzą, że Szkotka przelała tę historię na papier.
Scot przez długi czas trzymała swoją historię dla siebie. Wielu jej rówieśników próbowało zachęcić ją do opublikowania tej historii. Ona jednak stanowczo odmawiała. Rozesłała jedynie kilka kopii do swoich przyjaciół. Historia Tęczowego Mostu rozprzestrzeniła się tak szeroko w Stanach Zjednoczonych w latach 90-tych, że nagle stała się legendą. Setki milionów czytelników cieszyło się tym pięknie napisanym tekstem. Nikt jednak nie znał autora. Dlatego nie było zaskoczeniem, że wielu śmiertelników zwierząt domowych lub różnych doradców żałobnych postawiło się w świetle jako pomysłodawcy tej historii.
Co sprawia, że Tęczowy Most jest tak popularny?
Przez wiele lat ludzie zastanawiali się, w jaki sposób koncepcja tęczowego mostu odniosła taki sukces. Znaczące uzasadnienie mogło wywodzić się z tradycji chrześcijańskiej. W tej teologii zwierzęta nie mają duszy i dlatego nie mogą iść do nieba. Może to wyjaśniać, dlaczego zwierzęta te nadal istnieją w zaświatach na Tęczowym Moście. W Stanach Zjednoczonych, które są szczególnie chrześcijańskie, wiele osób w to wierzy.
Inne twierdzenia ponownie odnoszą się do mitologii nordyckiej. Tutaj tęczowy most jest również nazywany „Bifröst“. Mówi się, że łączy dziewięć światów. Inne pochodzenie może również pochodzić z Biblii i odnosić się do arki i Noego. Zgodnie z tą historią, tęcza mogła oznaczać koniec potopu i wszystkie zwierzęta mogły opuścić arkę.
Paul Koudounaris przeprowadził wywiad z samą autorką. Twierdzi ona, że nie dorastała zbyt duchowo. Kiedy zdechł jej pies, nie było to jej pierwsze doświadczenie ze śmiercią. Cztery lata wcześniej straciła ojca. Najpierw poczuła wtedy złość, a później zdała sobie sprawę, że za życia ma się dobrą pozycję na ziemi. I właśnie to uczucie ogarnęło ją ponownie, gdy napisała tę słynną historię o zwierzętach domowych. Przynajmniej raz można stwierdzić, że myśl o zmarłym, ukochanym zwierzęciu przebywającym w dobrze chronionym miejscu, dopóki go nie zobaczysz, jest bardzo pocieszająca dla właścicieli zwierząt domowych.